We krijgen vandaag een speciaal ontbijtje en wat voor één. We gaan namelijk eten met de floating breakfast-table. Het is eigenlijk een groot vlot met een motor en hierop staat een lange tafel en een paar banken.

Het personeel is al vroeg het vlot aan het voorbereiden, terwijl wij ons wassen in het meer. Eventjes na zevenen varen we weg, de lucht ziet er dreigend uit maar al gauw klaart het gelukkig op en we genieten van ons ontbijtje. Het is heel apart om zo te mogen ontbijten, op een prachtig meer met alleen wat apengeluiden op de achtergrond.

Deze dieren gaan we namelijk ook zoeken met dit vlot, we varen zo vlak mogelijk langs de kanten, en de gids is hevig op zoek naar de leaf monkey en de gibbon, die hier wonen. We zien ze slingeren in de bomen, maar als we dichterbij komen zitten ze stil en blijven ze ons strak aankijken, ze zitten jammer genoeg allemaal heel hoog in de bomen.

We zien ook regelmatig toekans overvliegen, het zijn mooie vogels met gekleurde snavels. We varen zo ruim een uur over het meer en moeten dan terug naar de huisjes, want Melvin en Jolanda gaan ons vandaag weer verlaten. En voor ons staat er een wandeling van 3 uur op het programma.

De gids waarschuwt ons dat het een hele zware en moeilijke tocht gaat worden en dat je halverwege niet kan besluiten om te stoppen, wie mee gaat moet de tocht ook afmaken en daarbij kijkt hij mij aan. Na mijn valpartij van gisteren, besluit ik om er een heerlijk rustig dagje van te maken, dus ga ik maar niet mee naar boven.

Het stikt van de bloedzuigers op de route, dus James, Belinda en John pakken zich goed in voor de tocht. John leent een broek van James en poseert als een echte buschman nog eventjes voor ons huisje.

Ze worden deze keer weggebracht met de speedboot, het is een klein stukje varen en als ze daar aankomen krijgen ze net een enorme plensbui op hun kop, John is gelijk nat tot op zijn onderbroek. Hij heeft jammer genoeg geen fototoestel meegenomen maar zijn videocamera en was vergeten dat hij daar ook foto's mee had kunnen maken. Maar de tocht is vanaf het begin heel glibberig en glad, ze worden begeleid door Jack Sparrow, een jonge gids met een enorme hoed. Hij maakt stokken voor ze zodat ze enige houvast hebben onderweg. Het laatste stukje van de tocht, moeten ze echt met handen en voeten tegen de rotsen opklimmen om het uitzichtspunt te bereiken. Het is gelukkig allemaal goed gegaan deze keer, alleen James glee één keer uit, maar het uitzicht was de moeite van het klimmen waard.

Ikzelf heb een heerlijke rustige ochtend gehad, ik heb zitten lezen op de steiger in het zonnetje. Er was haast helemaal niemand meer aanwezig bij de huisjes, op drie personeelsleden na, was ik er alleen.

Toen ze terugkwamen van de tocht, en ze zich hadden ontdaan van alle bloedzuigers en zich een beetje hadden opgefrist, gingen we gelijk lunchen en uitgehongerd van het lopen vielen ze hierop aan. In de middag konden we eventueel nog weg met de speedboot op zoek naar meer dieren zei de gids, maar we besluiten dat we lekker wat gaan relaxen bij de huisjes, we hebben wat getubed in het meer en John kon het toch niet laten om nog één keer te proberen voor Tarzan te spelen, maar ook deze keer ging het niet echt goed, want hij belande verkeerd in het water en kreeg last van zijn oor. Ik denk dat we moeten gaan accepteren dat we voor sommige dingen toch echt te oud worden.

Bij het diner krijgen we een soort zeewier te eten, dit hebben ze onderweg op hun tocht in de jungle geplukt, het ziet er niet echt lekker uit, maar het smaakt heerlijk. We proberen samen met Belinda wat mogelijkheden uit met het fototoestel en we zijn allemaal verschrikkelijk moe van deze afgelopen dagen maar we hadden ze niet willen missen.

Morgen is het over hier met de rust dan komt er een groep met 30 IJslandse studenten en 2 Nederlanders, we zijn blij dat we niet met deze grote groep hier hebben gezeten, want dan had het hier niet zo rustig geweest en hadden we niet kunnen genieten van al die jungle geluiden.

We gaan slapen en genieten van ons laatste nachtje op het meer, morgen gaan we weer terug naar de bewoonde wereld, waar we weer voor iedereen bereikbaar zijn.